HISTORIA GRAPICKICH KLUBÓW PIŁKARSKICH LZS GRAPICE i GRAB GRAPICE

LZS Grapice

„Triumfalny marsz piłkarzy LZS Grapice”

Gdy na niedzielę zapowiedziany jest w Grapicach mecz piłkarski, to w godzinach popołudniowych obserwuje się na drogach prowadzących do Grapice prawdziwe pielgrzymki. Robotnicy rolni i chłopi sąsiednich gromad i PGR, z Potęgowa, Głuszyna, Głuszynka, Dąbrówki, Skórowa, z PGR Węgierskie i innych zdążają tłumnie oglądać swoich ulubieńców. Czym kto może – rowerami, motorami, wozami i pieszo. Z zespolu PGR Główczyce i Grąbkowo przyjeżdzają nawet przyczepami traktorowymi. Nie braknie nieraz nawet kibiców ze Słupska.

Każdy mecz w Grapicach – tak twierdzą LZS-iacy – ogląda przeciętnie 1000 osób. Oznacza to wziąwszy pod uwagę małą wieś, że liczba widzów jest każdorazowo bardzo wysoka. Nie trzeba dodawać, że i doping jest bardzo żywy. Wśród widzów nie braknie nigdy dyrektora zespołu PGR Grapice, Jana Mindy, który jest przewodniczącym koła LZS, i kierownika PGR Grapice Czesława Kryszaka.

Gdy drużyna ma mecze wyjazdowe – samochód nigdy nie potrafi zabrać wszystkich chętnych. Powrót drużyny oczekiwany jest zawsze z niecierpliwością. Wieczorem w świetlicy gospodarstwa zbierają się robotnicy i młodzież. Piłkarze po powrocie muszą obowiązkowo przyjść do świetlicy, opowiedzieć o przebiegu meczu, a dopiero później rozejść się do swoich domów.

Piłkarze LZS Grapice zdobyli dużą popularność nie tylko w swoim zespole, ale również zdobyli dla sportu ludność północno-wschodniej części powiatu słupskiego.

O aktywności członków sekcji sportowej świadczy też estetyczna gablotka, umieszczona przy wejściu do biur zespołu. Znajdziesz w niej różne zdjęcia z meczów, wyniki rozgrywek, tabele klasy B „Północ” oraz pomysłowo opracowane 25 różnych piłkarskich „naj”, w rodzaju: najmniejszy gracz – Dudek, najlepszy gracz – Łukasik itp.

Drużyna piłkarska LZS Grapice, która w tym roku awansowała do klasy A, jest stosunkowo młodym zespołem. Koło LZS przy PGR Grapice powstało w 1931 r. i niewielu liczyło wtedy członków. Zaczęło się od piłki nożnej. Dzięki pomocy i zainteresowaniu dyrekcji zespołu koło szybko wzrosło liczebnie, coraz więcej chętnych garnęło się do sekcji piłkarskiej. Początki nie były łatwe. Przeciwnicy wyraźnie lekceważyli piłkarzy wiejskich, ale coraz częściej musieli uznawać wyższość pegeerowskiej drużyny.

W 1953 roku jedenastka z Grapic rozpoczęła rozgrywki w klasie C i od tego czasu datuje się jej triumfalny marsz. W 1953 roku nie przegrała ani jednego meczu mistrzowskiego i została bezapelacyjnie mistrzem grupy klasy C. W 1954 roku zdobyła pewnie mistrzostwo klasy B w grupie północnej, wchodząc automatycznie do klasy A. W 16 meczach mistrzowskich drużyna straciła tylko 4 punkty, a stosunek bramek wynosi 71:12. Sukcesy odnosi też zespół w rozgrywkach o Puchar Polski, zwyciężając do dnia 25 września kolejno Ogniwo (Ustka) 9:1, Kolejarz (Słupsk) 12:3 i LZS Traktor (Słupsk) 6:1.

W tym roku piłkarze Grapic w meczach mistrzowskich i towarzyskich przegrali tylko jeden raz z Ogniwem Ustka 1:2 oraz zremisowali z Gwardią Słupsk, LZS Traktor Słupsk i Budowlanymi z Białogardu. Mają natomiast na swoim koncie takie zwycięstwa, jak: z Kolejarzem (Kołobrzeg) 15:2, Budowlanymi (Białog.) 14:0, Startem (Koszalin) 11:0, Kolejarzem (Słupsk) 12:3. Najlepszym strzelcem jest Wacław Łukasik, który w tym roku do 22 września strzelił 43 bramki. Na drugim miejscu kroczy Herbert Wragel – 38 bramek.

Źródło: Artykuł z „Głosu Sportowca” tygodniowego dodatku do „Głosu Koszalińskiego” (Poniedziałek 11 października 1954 roku)